Pamiętaj – Twój młody wiek nie zwalnia Cię z odpowiedzialności
Pobicie, udział w bójkach, kradzież, używki – niestety dla niektórych młodych ludzi to „lans” w oczach kolegów. A w praktyce świadczy to o zaburzonym obrazie rzeczywistości, demoralizacji i zaniżonym poczuciu własnej wartości. Konsekwencje złych wyborów podejmowanych przez nastolatków w takich wypadkach są nieuniknione. Kwestie odpowiedzialności prawnej reguluje ustawa o postępowaniu w sprawach nieletnich.
Lęborscy policjanci nieprzerwanie prowadzą z dziećmi i młodzieżą szkolną spotkania profilaktyczne, podczas których omawiają problematykę demoralizacji i przestępczości wśród nieletnich. Celem mundurowych jest uświadomienie młodym ludziom, że ci, którzy dopuszczają się czynów zabronionych już na starcie mogą zmarnować swoją szansę na normalne życie, dobrą pracę, szacunek i uznanie w oczach innych. Udział w bójkach, alkohol, narkotyki, kradzieże, pobicia, zamieszczanie w sieci nagrań ze swoich „wyczynów”, to nie jest sposób na zapewnienie sobie poklasku. Wręcz przeciwnie – to prosta droga …za kratki.
Zgodnie z Ustawą o postępowaniu w sprawach nieletnich, nieletni to:
- osoba, która w wieku 13-17 lat popełniła czyn karalny, czyli czyn zabroniony przez ustawę jako przestępstwo albo przestępstwo skarbowe lub wykroczenie określone w art. 50a, art. 51, art. 69, art. 74, art.76, art. 85, art. 87, art. 119, art. 122, art. 124, art. 133 lub art.143 Kodeksu wykroczeń.
- osoba zagrożona demoralizacją do 18 roku życia. O demoralizacji świadczą m.in. takie okoliczności jak: popełnienie czynu karalnego/zabronionego, używanie alkoholu lub innych środków w celu wprowadzenia się w stan odurzenia, prostytucja, żebranie, uchylanie się od obowiązku szkolnego, palenie wyrobów tytoniowych, używanie słów nieprzyzwoitych, przemoc w rodzinie.
- osoba, wobec której stosuje się środki wychowawcze i poprawcze do 21 roku życia.
Na podstawie ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich odpowiada każdy nieletni, który przejawia objawy demoralizacji lub dopuścił się czynu karalnego po ukończeniu 13 roku życia i przed ukończeniem 17 lat.
Nieletni odpowiadają przed sądem rodzinnym, który może orzec wobec nich środki wychowawcze (od upomnienia, przez zobowiązanie do określonego postępowania, a zwłaszcza naprawienia wyrządzonej szkody, do wykonania określonych prac lub świadczeń na rzecz pokrzywdzonego, do uczestniczenia w odpowiednich zajęciach o charakterze wychowawczym, terapeutycznym lub szkoleniowym, do powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach, zastosowanie nadzoru kuratora, przepadek rzeczy uzyskanych w związku z popełnieniem czynu karalnego do umieszczenia w młodzieżowym ośrodku wychowawczym lub rodzinie zastępczej) albo środek poprawczy w postaci umieszczenia w zakładzie poprawczym.
